Na een lange zomerstop, die bol stond van de plannen voor een herpositionering, is Oh daadwerkelijk terug. En hoe! Samen met Dorien Franken, de nieuwe top-artdirector, stampte Wim Spijkers een eerste bookazine-editie uit de Amsterdamse grond. 
Het resultaat mag er zijn, al zeggen we het zelf, en smaakt zeker naar meer.
Coverbeeld: Rianne Noordegraaf
Those were the days
Aangetroffen in een stoffige map: promo-materiaal van Nieuwe Revu’s marketingafdeling, vermoedelijk uit eind jaren tachtig.
Een halve eeuw hardcore
Voor Playboy maakte Wim Spijkers een portret van het vijftigjarige vader-op-dochterbedrijf Sansyl.
Over burlesque op het oude nest
Wim Spijkers is sinds het millenniumjaar 2000 weg bij zijn jeugdliefde, maar zo af en toe keert hij terug naar Nieuwe Revu om een stuk aan te leveren. Over de edele kunst van het strippen met een boodschap, bijvoorbeeld.
Drie paren over hun popliefde
Voor Libelle portretteerde Wim Spijkers de liefdeskoppels van 60- en zelfs 70-plus die ooit aan de wieg stonden van Pinkpop, Parkpop en De Parade. .
